Historia parafii w Pogórzu

W 1982 r ks. Karol Picha, proboszcz parafii Św. Apostołów Piotra i Pawła w Skoczowie po długich staraniach otrzymał zgodę od władz komunistycznych na budowę dwóch kościołów: w Skoczowie na Górnym Borze i w Pogórzu. Pierwszym duszpasterzem i budowniczym kościoła w Pogórzu został ks. Ludwik Kieras, który z wielkim zapałem przystąpił do budowy kościoła wraz z zapleczem duszpasterskim, które miało służyć, jak wtedy przewidywano, prawie dziesięciotysięcznej wspólnocie, do której należeć mieli mieszkańcy osiedla dla pracowników kopalni „Kaczyce”.
Parafianie Pogórza dali się porwać zapałowi swojego duszpasterza i bardzo aktywnie włączyli się w to dzieło. Pierwsze spotkanie w sprawie budowy kościoła odbyło się w Pogórzu 12 stycznia 1983 r., a 5 marca zapadła decyzja o lokalizacji kościoła na najwyższym wzniesieniu, na którym w otoczeniu starych drzew już od  1902 r. stał drewniany krzyż. Już 26 czerwca rozpoczęto budowę tymczasowej kaplicy.
Budowa kaplicy została ukończona 14 sierpnia, a 15 sierpnia 1983 r. bp Herbert Bednorz z Katowic poświęcił ją, a także plac budowy kościoła. Dekretem bpa Bednorza 12 lutego 1984 r. została erygowana parafia pw. NMP Królowej Polski w Pogórzu, a jej pierwszym proboszczem został mianowany ks. Ludwik Kieras.
Księgi metrykalne: chrztów, małżeństw  prowadzone są od 15 sierpnia 1983 r. Księga  cmentarna – od 1 maja 1989 r.
W 1984 r. podjęto budowę salek katechetycznych i probostwa. Dzięki wielkiemu zaangażowaniu parafian tempo prac było niezwykle szybkie. Strop na budynku katechetycznym wylano już 1 września. W tym dniu na budowie pracowało 94 parafian, a 17 listopada – aż 110 ochotników. Wielu z nich nie znalazło miejsca przy pracach betoniarskich, stąd też wykonywali inne prace budowlane. Końcem stycznia 1985 r. rozpoczęły się prace wykończeniowe w budynku katechetycznym. W maju zamieszkał tam tymczasowo proboszcz. W tym roku przepracowano na budowie rekordową ilość 17.578 godzin. 8 października 1987 r. ks. dr Gerard Bernacki, sekretarz biskupa, poświęcił gotowy budynek probostwa i teren pod cmentarz.
5 maja 1987 r. rozpoczęły się roboty ziemne przy budowie kościoła, a 24 maja 1998 roku z tymczasowej kaplicy przeniesiono na stałe do gotowego kościoła Najświętszy Sakrament.
Losy kopalni w Kaczycach potoczyły się inaczej niż przewidywano i górnicze osiedle nigdy nie powstało. Ostatecznie więc niewielka wspólnota pozostała z wielkim kościołem i dużym zapleczem duszpasterskim. Parafia liczy bowiem około 1300 katolików, wszystkich mieszkańców jest około 1600. Na terenie parafii mieszka około 270 osób należących do innych wspólnot wyznaniowych. Najwięcej, bo 184 osób to ewangelicy.
Po reorganizacji struktur kościelnych w 1993 r. ks. Ludwik Kieras przeniósł się do archidiecezji katowickiej, a dzieło przez niego rozpoczęte przez kolejnych 8 lat kontynuował ks. Stanisław Gawlas, wraz z obowiązkami duszpasterskimi podejmując prace wykończeniowe przy kościele i zabudowaniach parafialnych. Po jego nagłej śmierci, od września 2001 r.  w Pogórzu duszpasterzuje ks. kan. Ignacy Czader, wspierany przez zamieszkującego w parafii wiele lat rezydenta ks. kan. Franciszka Straucha, a także ks. dr. Sławomira Zawadę, związanego z bielskim Instytutem Teologicznym im. św. Jana Kantego diecezjalnego duszpasterza służby liturgicznej.

Parafia pw. NMP Królowej Polski w Pogórzu została erygowana: 12 lutego 1984 r. Księgi metrykalne prowadzone są od: 15 sierpnia 1983 r.
Księga cmentarna prowadzona jest od: 1 maja 1989 r.

Jak dotąd, z Pogórza pochodzi jeden kapłan: ks. kan. Stanisław Pagieła, wyświęcony w 1962 r., pracujący obecnie w diecezji legnickiej.  W 2004 r. do seminarium duchownego w Krakowie wstąpił parafianin Michał Mika, który w maju 2009 r. otrzymał święcenia diakonatu. W pierwsze czwartki miesiąca odprawiane są  Msze św. o nowe powołania do służby Bożej, za przygotowujących się do kapłaństwa oraz w intencji kapłanów.
Na terenie parafii nie ma kościołów ani kaplic innych wyznań. Współpraca z duchownymi Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego z terenu Śląska Cieszyńskiego układa się dobrze. Wierni obu kościołów spotykają się na nabożeństwach przy okazji zawierania małżeństw mieszanych a także pogrzebów. Uroczystości szkolne są okazją do spotkań duchowieństwa obu kościołów, a na zakończenie roku szkolnego dla klasy VI  w kościele odbywa się nabożeństwo ekumeniczne z udziałem duszpasterza ewangelickiego. Na zakończenie roku w festynie szkolnym organizowanym przy parafii biorą udział wszystkie dzieci ze szkoły i przedszkola. Z terenów sportowych wokół kościoła i rekreacyjnych pomieszczeń na probostwie korzystają dzieci i młodzież bez pytania o ich przynależność wyznaniową.