“Mój Kościół” – misje parafialne dobiegły już końca.

W sobotę, 18 listopada, przed południem w gronie seniorów zakończyliśmy nasze misje parafialne, które przebiegały pod hasłem —”Mój Kościół”. Naszym misjonarzem był Ks. Piotr Hoffmann, dyrektor Wydziału Duszpasterstwa w naszej Kurii.

Każdego dnia podczas nauk rekolekcyjnych zadawaliśmy sobie trudne pytania o własne, osobiste miejsce we wspólnocie parafialnej, pytaliśmy samych siebie: czy kościół jest moim drugim domem, gdzie przychodzę z różnymi życiowymi sprawami?; pytaliśmy o wiarę, dzięki której jesteśmy dziećmi Bożymi i z tęsknotą oczekujemy powrotu do Domu Ojca; pytaliśmy o własne wspólnoty rodzinne i małżeńskie, które tworzymy; pytaliśmy o swoje osobiste zwycięstwa nad grzechem i słabościami. Zadawaliśmy sobie pytania o pamięć o naszych zmarłych, którym tak wiele zawdzięczamy oraz o swoją wiarę w życie wieczne. Pytaliśmy i szukaliśmy jeszcze trudniejszych własnych odpowiedzi na pytanie o codzienność i o swoją osobistą drogę do świętości, która nie jest zarezerwowana tylko dla niektórych.

W czasie tych szczególnych ćwiczeń duchowych odnowiliśmy przyrzeczenia chrzcielne, odnowiliśmy przyrzeczenia małżeńskie. Misjonarz poświęcił znicze, które zanieśliśmy na groby naszych bliskich zmarłych. Podczas piątkowego wieczornego nabożeństwa Ks. Piotr poświęcił krzyże – pamiątki misji parafialnych.

W sobotę, w ostatni dzień misji, podczas Mszy św. o godz. 11.00 sprawowanej w intencji chorych i starszych parafian udzielany był sakrament namaszczenia chorych.

W tym wyjątkowym czasie miały miejsce piękne, radosne i ubogacające spotkania misyjne dla dzieci, młodzieży, dla małżeństw i dla naszych seniorów. Wieczorami spotykaliśmy się na modlitwie Apelem Jasnogórskim u stóp naszej Matki i Królowej dziękując za mijający dzień i powierzając Jej następny dzień misyjnej drogi w „Moim Kościele”.

Bardzo serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy znaleźli czas, aby w nich uczestniczyć. Myślimy, że udział w naukach misyjnych był dla uczestniczących w nich z wielkim duchowym pożytkiem, bo na nowo odkrywaliśmy jak wielką i nieocenioną jest łaska wiary, dar wspólnoty rodzinnej i parafialnej; jakim darem jest nasza świątynia, w której nade wszystko spotykamy się z Bogiem żywym, obecnym w Najświętszym Sakramencie Ołtarza, gdzie polecamy Bogu wszystkie sprawy naszego życia.